Een paar kleine anekdotes uit een ver verleden |
|
Een huilende hopman
Je bent een kind, een nieuw welpen uniform aan gekocht bij de ‘hofleverancier’ Neef op de Raadhuistraat en je staat keurig netjes aangetreden in het “troeplokaal” op de Oosterringdijk.
We staan er allemaal, welpen, verkenners, voortrekkers, de schuifwanden tussen de lokalen zijn open.Dan zie ik voor de tweede keer in mijn nog niet zo lange leven een volwassen man huilen. Eerst mijn vader op 10 mei 1940 en nu hopman Jac van ’t Hek bij het strijken van de vlag. Einde ZMabaga, einde vrijheid.
Opnieuw beginnen
Het is 5 mei 1945, er worden biljetten aangeplakt in “De Meer” met “Wanneer komen onze bevrijders”. Bij akela Schafstal – de vrouw van Jac van ’t Hek – de insignes weer opgehaald en door mijn moeder liefdevol op het groene – het was ruim geworden na vijf jaar – uniform genaaid. Wachten op de Berlagebrug en dan komen ze. Apetrots op je pakkie en maar zwaaien.
Een weekend weg
De zomerkampen waren natuurlijk “het” van de beweging. Nu zeg je triest, tragisch van zoveel werk voor zo’n korte tijd, maar er waren ook weekends. Luister en huiver:
Bij de ‘reguliere’vervoerder in de Simon Stevinstraat werd op vrijdagavond een zware bakfiets gehuurd. Henk Blesgraaf en ondergetekende haalden de tenten – het waren nog die loodzware oude ronde (lekkende) legertenten – op uit het HK op de Oosterringdijk en stonden veel te vroeg op. Om beurten trappen naar de vesting Naarden – de oude Merwedebrug was een crime - waar een andere verkennersgroep zijn eigen stek had. Zondagmiddag afbreken en terug met de bakfiets………….logisch dat je slank bleef.
Zonde
Henk Blesgraaf – hij ruste in vrede – en ik waren fourageur en dan moest er nu eenmaal ingekocht worden. Logisch ging alles toen nog op de fiets en even logisch duurde dat langer. Terug op het kamp in Mill kregen wij de wind van voren want er werden ook twee vrouwelijke assistenten ‘vermist’. Onzin natuurlijk, maar het tekent wel het tijdsbeeld.
Ik zei “een paar kleine anekdotes” maar zou nog uren door kunnen gaan. Ik laat het hierbij. Het was hartstikke fijn.
|