Herinneringen aan 23 jaar Scouting |
|
Ik ben in september 1958 bij de Rafaelgroep gekomen en kort daarna als verkenner geïnstalleerd door de toenmalige hopman Herman Sloot. Ik zat in een patrouille waarvan Louis van Veldhoven de patrouilleleider was.
Al snel na mijn eerste kennismaking met Scouting kwam ik in contact met Ton Schipper. Via een aantal krachtmetingen werd de basis gelegd voor een hechte en zeer bijzondere vriendschap tot op de dag van vandaag, dus ook in september 2008 zijn wij 50 jaar bevriend!
De jaren bij de Rafaelgroep waren onbezorgd. Patrouilleavonden, groepsbijeenkomsten, eens een weekend in het Beukenwoud, zomerkampen in de bossen van Bergeijk., Vilsteren enz.
Het moet omstreeks 1964 zijn geweest dat een groepje senioren werd gevormd met als leden Gerard Rut, Gerard Roosemalen, Piet Lasschuit, Ton Schipper en ondergetekende en dit geheel onder de –op afstand- bezielende maar bijna zieltogende leiding van Herman Sloot. Een hoogtepunt van dit groepje was vanuit het zomerkamp in Maarsbergen een fietstocht naar Waalwijk, Arnhem (omgeving Rozendaal) en weer terug naar Maarsbergen.
Hierna werden wij “rijp” bevonden om als aspirant-leden toe te treden tot de stam bij de Mbagagroep.
Een van de dingen die ik mij hiervan herinner was de Stille Omgang in Amsterdam via de walletjes waar onze devote aandacht wreed werd verstoord en de hormonen zich lieten gelden.
In de 2e helft van de zestiger jaren werden de verkenners geleid door Ton Schipper, Hans Haijen en ondergetekende. Prachtige jaren gevuld met troep- en patrouilleavonden, ouderavonden, ouderbezoeken, vergaderingen, weekends in het Beukenwoud, hoogtepunten zoals het jaarlijkse zomerkamp en constant op zoek naar middelen om de boel draaiend te houden want subsidies bestonden nog niet.
Zo reden we regelmatig ’s avonds om 22.00 uur of nog later naar Pa en Ma Schopman en kletsten honderduit over Scouting en van alles en nog wat tot ver na middernacht. Altijd stonden de borrel en hartige hapjes klaar. Heerlijke mensen!
Om de kas een beetje te spekken organiseerden we ook wel oud papier acties. Hiervoor werden een aantal bakfietsen en een Volkswagen busje gehuurd waarmee ik de straten in de Watergraafsmeer onveilig maakte met als bedoeling steeds de bakfietsen op tijd te legen die weer met oud papier waren volgeladen door de verkenners en daarna de bus leegmaken op de Kruislaan. Dat tijdens deze race dat busje in de bochten nooit op zijn kant is gegaan vanwege een lading van misschien wel 500 of 600 kilo oud papier heeft me altijd verbaasd.
De fanatieke tafeltenniswedstrijden met Peter Lokkerbol, soms meerdere uren achter elkaar.
Of het in onze tijd is uitgevonden weet ik niet meer maar wij deden regelmatig bepaalde spelen zoals Mbagabal en een vorm van, laat ik het maar noemen, “Mbaga-rugby”. Er was slechts één eenvoudige spelregel: de spelers van beide partijen moesten in leven blijven. De verkenners waren er gek op, vooral wanneer de staf meedeed!
Dan denkend aan het zomerkamp in Vilsteren
1. Een piratenkamp met grote vlotten die drijvend werden gehouden door oliedrums en “aangedreven” door 2 oude fietsen met op de achterwielen schoepen gelast.
Hans Haijen was bij uitstek de technische man en assembleerde 4 prachtige vlotten aan de rand van het meertje.
Ton en ik, absolute leken op het gebied van hamer en beitel, probeerden Hans tijdens deze assemblage vaak netjes gezegd “uit balans” te brengen met bijvoorbeeld de opmerking: “Haijen, dat doe je niet goed!” Dat Hans ons nooit een hamer of ander zwaar voorwerp naar onze hoofden heeft gesmeten, is uitsluitend aan zijn wijsheid en beheersingsvermogen te danken.
2. Een hinderlaag op het meertje, opgezet door de jongens op hun vlotten om Ton en mij, rustig peddelend in een kleine roeiboot, in het water te doen belanden.
We hadden het op het allerlaatste moment door en ontsnapten op werkelijk miraculeuze wijze (ondertussen Ton Hoedemaker nog reddend van een ander vlot) via een klein eilandje, waarop wij laatstgenoemde in een staat van opperste verbazing en verwarring achterlieten.
3. Met een stuk of 5 senioren naar het dierenpark bij Arnhem en midden tussen de leeuwen slaat de motor van mijn auto af en was tot grote hilariteit van de mannen niet meer aan de praat te krijgen.
Denkend aan het zomerkamp in Mook
1. Het graven van een vuurbak van circa 2.5 meter lengte met daarin een grote hoop gloeiende as en daarboven een stuk of 12-13 kippen om te roosteren. Reken maar dat ze hebben gesmaakt!
2. Een stuk of 4 afwasbakken vol met salade voor de vrijdagavond gemaakt, jawel, door de staf!
3. Tijdens een zeer regenachtige hike een patrouille niet meer terug kunnen vinden, de hele avond en grootste deel van de nacht zeer nerveus in de omgeving gezocht en ’s- ochtends vroeg opeens wat benen uit een hooiberg zien steken.
Enorme opluchting dat ze weer terecht waren!
Denkend aan het Batavieren zomerkamp in Well
1. Mijn al zeker 40 jaar goede vriend Herman Schopman lust geen kaas!
2. Eindeloze “gesprekken” met Hans Schouten over luiers met een plasgootje.
Hij was niet van zijn stuk te krijgen!!
3. Een groot paard met Ton Schipper in het zadel dat op hol sloeg tijdens een bijeenkomst met de welpen en verkenners en dwars door het kampvuur en de jongens er vandoor ging en de eigenaresse ernstig verwondde!
We zijn toen absoluut aan een ramp ontsnapt!!
4. Hans van Schijndel die Ton een boterham met hagelslag op z’n borst plakte. Onnodig uit te leggen wat hiervan de zeer hilarische gevolgen waren.
5. Culinaire hoogtepunten in “De Wellsche Hut” waar uitsmijters van absoluut koninklijk formaat werden geserveerd, tot ongenoegen van Gaby.
6. Tijdens onze regelmatige bezoeken ’s avonds aan de welpenstaf gaf Ton aan Els Damhuis een natte dweil in plaats van een kus. “Ik vermoord je!!”, riep Els naar Ton. Het record hardlopen op de 100 meter om aan haar toorn te ontkomen werd door ons ter plekke verbeterd!!
7. Gaby, die ons op onverwachte momenten belaagde, maar met behulp van enkele eenvoudige kietelhandgrepen gemakkelijk tot overgave was te dwingen.
Denkend aan een paasweekend met de senioren in de Eifel in Duitsland
1. Twee regenbuien, eentje van 2 dagen en eentje van 1 dag, dus tot onze enkels in de modder.
2. Pa Schopman die met zijn VW-bus vastraakte in de modder en er met een kabel van zeker 10 meter lengte moest worden uitgetrokken.
3. Grote schnitzels bij de plaatselijke Gaststätte Zum Wiesengrund en, niet vergeten, de glazen bier.
4. Een door een plaatselijke hond aangevreten cake die speciaal door mijn moeder voor ons was gebakken.
Het 10-daagse zomerkamp met de senioren enkele maanden later, ook in de Eifel
1. Het jatten (pardon: vangen) van forellen uit een vijver.
2. Het zwembad in Blankenheim onveilig maken.
3. Wandelingen om ’s avonds wild te kunnen zien.
Na het zomerkamp met de senioren ben ik gestopt bij Scouting Oost.
Dat je door Scouting niet vergeten werd, bleek tijdens het zomerkamp Ulvenhout in 1974 in het zuiden van Brabant.
Een telefoontje van Ton Schipper op de voorlaatste dag van hun kamp met de mededeling dat de VW-bus kapot was en het verzoek of ik deze op zaterdag kon terugslepen naar Amsterdam.
Nou, geen probleem, hoor.
Op vrijdagavond erheen gereden en zaterdagmiddag de bus met Jan Ben Nieuwenhuis achter het stuur achter mijn auto gehangen en met een gangetje van 110-120 terug naar Amsterdam, onderweg onder het genot van een sigaar rustig en gezellig babbelend met Joop Wijngaard naast mij, de toenmalige groepsleider.
Na aankomst op de Kruislaan was Jan Ben boos op mij want hij had pijn in zijn armen en voelde zich verstijfd.
Goh, hoe kon dat nou, Jan Ben? De terugweg verliep toch goed en het ging toch allemaal prima en vlug?
Ongeveer 1½ jaar na Scouting Oost verhuisd naar Veenendaal en binnen enkele weken stond iemand van Scouting Veenendaal op de stoep. Of ik hen kon helpen met hun groep want er was nauwelijks of geen leiding. Ik heb toegezegd op de achtergrond te zullen assisteren, maar ja, je weet hoe dat gaat en binnen de kortste keren stond ik voor een schamele troep van 6 of 7 verkenners met zo goed als geen kampeer-uitrusting en nauwelijks motivatie. Binnen 8 maanden was de troep uitgegroeid tot 26 verkenners inclusief een splinternieuwe en complete kampeeruitrusting.
Het eerste zomerkamp vond plaats in Mook en bleek een groot succes. Herman Schopman was meegegaan als fourageur en heeft de eerste dagen na het kamp nog nachtmerries gehad van het ijselijke nachtspel tijdens welk de rowans uit Nijmegen (die als daders fungeerden) een groot aantal blauwe plekken en kneuzingen opliepen! (Lees dit laatste vooral als een eufemisme!).
De uitbreiding van Scouting Veenendaal stond niet stil. De kleine horde groeide en al gauw moest er een tweede horde worden opgericht. Ook volgden verschillende meisjestakken en groeiden de verkenners door tot het enorme aantal van 42 man in één troep. Voor de nieuwe horde en de meisjestakken kon zonder al teveel problemen leiding worden gevonden maar voor de verkenners was kennelijk niemand bereid hieraan te beginnen.
In 1981 ben ik definitief gestopt met Scouting. Het was niet meer te combineren met mijn gezin en mijn zeer drukke baan.
Terugkijkend op ongeveer 23 jaar Scouting
Het was een fantastische periode die ik voor geen goud had willen missen.
Scouting is ongelofelijk veelzijdig. Naast knopen, kompas lezen enz leer je veel dingen waar je ook in je latere leven wat aan hebt. Ook zie ik het als een voorrecht kinderen een beetje te hebben mogen helpen op hun weg naar zelfstandigheid.
Deelnemen aan Scouting leidt ook tot goede en langdurige vriendschappen zoals met Ton en Gaby Schipper, Herman, en wat later, Nanda Schopman: fantastische vrienden voor het leven. Jan Ben Nieuwenhuis: we spreken elkaar niet zo vaak maar ook voor hem geldt zonder uitzondering hetzelfde. Wim Roosemalen: een geweldige vriend, maar helaas veel te vroeg overleden.
Stuk voor stuk vrienden waarop je kon en nog steeds kunt rekenen. Een enkel woord of gebaar bleek voldoende op zowel goede, slechte of soms ronduit dramatische momenten in onze levens.
Scouting Oost, ik wens jullie alle goeds voor de toekomst!
Ed Plattel
|